Münih Günlüğüm -1


hediye


Sevgili Münih Günlüğü,


Münih'teki 1 yıllık maceramızın ilk 24 saatini tamamladık. Bu 24 saat gerçekten çok eğitici oldu.

🍀Almanlar hakkında yıllardır duyduğumuz soğuk, sert, asık suratlı tanımlamasının o kadar da doğru olmadığını öğrendik ya da biz en sevimlilerine denk geldik.

🍀Sessizlik yüzünden de kulakların ağrıyabileceğini anladık :) Evin sokağından saatlerce kimse geçmeyebiliyor sanki sokağa çıkma yasağı var. (Münih merkezde oturuyoruz.)

🍀Sakinliğin, acele etmeden yaşamanın bize ne kadar uzak olduğunu anladık. İstanbul'da ne kadar farkında olmadan koşuyormuşuz, gürültüden, korna seslerinden, keşmekesten yoruluyormuşuz.
🍀Çöp atmanın bile çok fazla kuralı olduğunu öğrendik. Evde hepsini ayırmak gerçekten zor ama alışacağız.

🍀İstanbul'da kızımın servisi gelmeden servis hostesi 5 dk önceden çaldırıyordu ve kapının önüne iniyorduk. Burada bırakın evin önünden servisin geçmesini 10 dk yürüyerek servisin geçtiği güzergaha gitmenin önemli olduğunu öğrendim.

🍀Şuanki euro kuru ile marketteki etiketleri sürekli 7 ile çarparak hesap yapınca alışveriş yapmanın mümkün olamayacağını öğrendim çünkü Münih gerçekten pahalı bir şehir.

🍀Bebek arabası ile tüm şehri yürüyerek gezebileceğimi öğrendik çünkü kaldırımlar hep ona göre düzenlenmiş.

🍀Aynı gün içinde birkaç mevsimi yaşayabileceğimizi öğrendik bu yüzden mutlaka şemsiye, ince mont yanımızda olmalı.

🍀Yeni evimize dün taşındık ve akşam komşularımızın kapısına bir mektup, çikolata ve ailemizin fotoğrafını bıraktık. Mektupta kendimizi tanıttık, nereden ve neden geldiğimizi yazdık😊 Bu tarz bir iletişimin de etkili olduğunu öğrendim çünkü kapımıza not, çikolata ve fotoğraf bırakanlar oldu. Karşı komşumuzla hemen sohbet edebildik. 
Böyle bir gelenek mi var diye soranlar çok oldu. Bilmiyorum, biz eşimle düşünüp tasarladık. Belki fikir verebilir diye paylaşmak istedim.
Her ne kadar çoğu ortamda kabalığın, başkalarını ezmenin, çıkarcı olmanın prim yaptığı düşünülse de bence sonunda nezaket kazanacak. Bu günlükte ileride okuyacak çocuklarıma da ufak bir notum olsun😊

🍀Yeşil bir şehirde yaşamanın ne kadar rahatlatıcı ve mutluluk verici olduğunu anladık. Ataşehir'deki yüksek binalar yerine camdan bakınca ağaç görmek gerçekten harika.

🍀Musluktan su içmek benim için çok zor, susuzluktan kurudum ama buna da alışacağım.

🍀İstanbul'daki evimizi, komşularımızı, dostlarımızı, nereden ne alabileceğimi bilmeyi, pazar alışverişi yapabilmeyi şimdiden özledim. Ama az önce bir komşumuz evin arka sokağında salı günü pazar olduğunu söyledi. Heyecanla Salı gününü bekliyorum.

Bakalım Münih'te neler göreceğiz.

Sevgiler.


2 yorum

  1. Değerli bilgiler için ve bu güzel yazınız için öncelikle teşekkür ederim. İki bilgisayar mühendisi ve evli bir çift olarak, yıllar süren kurumsal hayattan sonra 2 yıl önce ayrıldık ülkemizden ve güzel İstanbul'dan, yeni bir gelecek kurmak için.
    2 yıl, Polonya/Varşova'da yaşadıktan sonra 28 Ağustos 2019'da Almanya'ya (Frankfurt am Main)'e taşındık. İlk ay, şirket geçici konaklamamızı sağladı; belediyeye kaydımız ve banka hesabı açma prosedüründen sonra ev bakmaya başladık. Kısa süre içinde de içimize sine bir ev bulduk çok şükür. Bu hafta hayırlısıyla yeni evimize geçeceğiz. Biz de apartmandaki komşularımız için - yoğun tempo arasında - nasıl bir şey hazırlayabiliriz diye düşünürken sizin göçmen annelerdeki blog linkinizeve ve sonra da bu yazınıza denk geldim. Açıkçası çok güzel bir fikir verdi bize de... Benim de blog sayfam var, deneyimlerini paylaştığım. Eğer izniniz olursa, bloğumda ev ile yazı paylaştığımda sizin bloğunuzu yazımda linklemek isterim.
    Yeni hayatınızda mutluluklar dilerim, sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba😊 Umarım yeni hayatınız size güzellikler getirir ve çok mutlu olursunuz. Yazıyı tabi linkleyebilirsiniz, çok mutlu olurum. Sevgiler

      Sil